Usprawiedliwiona nieobecność w pracy związana z powodzią

W firmie pracuje kilku pracowników zamieszkałych na terenach dotkniętych klęską powodzi. Jedna z tych osób przez kilka dni nie przychodziła do pracy z powodu zabezpieczania swojego domu, co wynika z doręczonego nam zaświadczenia wystawionego przez urząd gminy. Jak należy potraktować tę nieobecność w pracy?

Nieobecność miała charakter nieobecności usprawiedliwionej niepłatnej.

Poruszoną w pytaniu problematykę reguluje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (Dz. U. nr 60, poz. 281 ze zm.). Jak wynika z przepisu § 1 rozporządzenia przyczynami usprawiedliwiającymi nieobecność pracownika w pracy są:

zdarzenia i okoliczności określone przepisami prawa pracy, które uniemożliwiają pracownikowi stawienie się do pracy i jej świadczenie oraz
inne przypadki niemożności wykonywania pracy wskazane przez pracownika i uznane przez pracodawcę za usprawiedliwiające nieobecność w pracy.

Do sytuacji usprawiedliwiającej nieobecność pracownika w pracy z pewnością należy zaliczyć powódź lub zagrożenie powodziowe.

Przepisy rozporządzenia nakładają na pracownika obowiązek uprzedzenia pracodawcy o przyczynie nieobecności z góry wiadomej lub możliwej do przewidzenia, jak również poinformowania go o przewidywanym okresie nieobecności w pracy.

Ważne: Jeżeli zachodzą okoliczności uniemożliwiające stawienie się do pracy, pracownik ma obowiązek zawiadomić pracodawcę o przyczynie swojej nieobecności i przewidywanym okresie jej trwania, nie później niż w drugim dniu nieobecności w pracy.

Jeśli wewnętrzne przepisy nie stanowią inaczej, pracownik powinien zawiadomić pracodawcę osobiście lub przez inną osobę, telefonicznie lub za pośrednictwem innego środka łączności (internet, faks) albo drogą pocztową. Tylko szczególne okoliczności, które uniemożliwiają pracownikowi terminowe dopełnienie obowiązku powiadomienia pracodawcy usprawiedliwiają pracownika, który przekroczył powyższy termin (np. powódź, brak łączności). Jednak po ustaniu przyczyn uniemożliwiających terminowe zawiadomienie pracodawcy o przyczynie nieobecności nadal obowiązuje powyższy dwudniowy termin, który należy stosować odpowiednio. Pracodawcę należy wówczas zawiadomić drugiego dnia od ustania przyczyny, która uniemożliwiła dotrzymanie pierwszego terminu.

Przyjęty u danego pracodawcy sposób potwierdzania przez pracowników przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy może zostać ustalony w regulaminie pracy (art. 104¹ § 1 pkt 9 K.p.) lub wskazany w pisemnej informacji o warunkach zatrudnienia (art. 29 § 3 K.p.), jeżeli pracodawca nie ma obowiązku ustalenia regulaminu pracy.

Wprawdzie obowiązujące regulacje prawne dają możliwości usprawiedliwienia nieobecności pracownika w okolicznościach zwalczania skutków klęski żywiołowej, to jednak nie dają podstaw do wypłaty wynagrodzenia za dni usprawiedliwionej z tego tytułu nieobecności.